دانلود فیلم ایرانی زندگی جای دیگری است

دانلود فیلم ایرانی زندگی جای دیگری است با لینک مستقیم

(در صورت نارضایتی صاحب اثر لینک دانلود حذف می شود)

نام فیلم : زندگی جای دیگری است
ژانر :اجتماعی ،خانوادگی ،
کارگردان : منوچهر هادی
نویسنده : منوچهر هادی
بازیگران : حامد بهداد ,نیکی کریمی ,یکتا ناصر ,پارسا پیروزفر ,محمدحسین سیدزاده ,خسرو امیرصادقی , ,
محصول کشور : ایران
سال تولید : ۱۳۹۲
زبان : فارسی
کیفیت : بالا
خلاصه داستان :مردی که از همسرش جدا شده بیماری لاعلاجی دارد. همسر سابق مرد به سراغ او می رود تا ماجرایی را برای او فاش کند. شوهر زن به دلیل حمل مواد مخدر محکوم به اعدام شده و زن از شوهر سابقش می خواهد او را نجات بدهد. مرد در مسیری طولانی و سخت تصمیم می گیرد با گرفتن تعهد از زن که نگهداری دو فرزندش را به عهده بگیرد جرم را گردن بگیرد و به زندان می رود تا در انتظار مرگ بماند…

توضیحات بیشتر در مورد فیلم زندگی جای دیگر است

آخرین ساخته سینمایی منوچهر هادی است فیلم سازی که در دو فیلم «قرنطینه» مفهوم عشق و از خود گذشتگی و در «یکی می خواد باهات حرف بزنه» مفهوم گذشت را به تصویر کشیده است او در این فیلم تلاش دارد که مفهوم مرگ آگاهی را با در فضایی واقعی تر به کمک تیمی حرفه ای به تصویر بکشد. حامد بهداد، نیکی کریمی، یکتا ناصر، پارسا پیروز فر در «زندگی جای دیگری است» به ایفای نقش می پردازند.

تسنیم: ایده‌ی اولیه «زندگی جای دیگری است» چگونه شکل گرفته است و آیا این فیلم در مسیر فیلم‌های «قرنطینه» و «یکی می خواد باهات حرف بزنه» قسمت پایانی از یک سه‌گانه است؟

هادی: به نظر من فیلم‌ساز مثل یک شاعر است همانطور که شما با خواندن شعری پی خواهید برد که این شعرها برای حافظ است و یا اینکه برای سعدی و مولانا است. فیلم سازی هم مثل مقوله شعر هست کسی که تماشاگر حرفه‌ای سینما باشد با دیدن یکی دو فیلم می تواند به این پی ببرد که این فیلم‌ها متعلق به کدام فیلم‌ساز مولفی است به شرطی‌که فیلم ساز مولف باشد، صاحب سبک و تفکر باشد و مسیر فیلم سازی مشخص باشد. نمونه بارز آن اصغر فرهادی است چون جنس فیلم‌هایش، مساله‌اش در فیلم‌سازی، و این که در فیلم‌سازی به کجا می‌رود هم مشخص است. در مورد فیلم‌سازی کیمیایی، مهر جویی، حاتمی کیا را هم می شود همین را گفت.

من وجود نگاه مشترک در فیلم‌هایم و همین‌طور در «زندگی جای دیگری است» را قبول دارم ولی نباید فراموش کنیم که هر فیلمی قصه خودش را دارد و باید ببینیم شاعر این فیلم چه کسی است و این که فیلم‌ساز به عنوان خالق یک اثر چگونه این مسیر را طی می‌کند.هر فیلم‌سازی هر دفعه قصه خودش را در قالب مشخصی می‌گوید. فیلم‌سازی هم هست که اصلا ژانر مشخصی ندارد و سینمای او مشخص نیست گاهی اوقات کمدی می سازد، ژانر وحشت می سازد، تاریخی هم می‌سازد که البته این هم توانایی خودش را می خواهد. اما من توانایی این نوع فیلم‌سازی ندارم وسعی می‌کنم ژانر مورد‌علاقه‌ام که تا حدودی مشخص است و اجتماعی است را دنبال کنم و مسیر خودم در فیلم سازی را طی کنم.

با این تفاسیر موضوع فیلم «زندگی جای دیگری است» هم اجتماعی است. کمی در مورد کلیت فیلم برای ما توضیح دهید.

هادی:  «زندگی جای دیگریست» بحث مرگ آگاهی را مطرح می‌کند. قصه فیلم داستان زندگی انسانی است که از زمان مرگ خود مطلع می‌شود و در برزخی بین زنده بودن و مرگ قرار می‌گیرد. طبیعتا در این موقعیت  انسان نمی‌تواند زندگی عادی خود را داشته باشد و زندگی‌ش حالت ویژه‌ای پیدا می‌کند.

با قرار دادن فرد در چنین موقعیتی تلاش داریم که واکنش های یک انسان را در این موقعیت خاص بینیم. در این موقعیت ممکن است فرد افسرده شود و حتی اقدام به خودکشی کند و یا اینکه سراغ آدمهایی مربوط به زندگی‌اش برود و حلالیت بطلبد و یا اینکه مدل سومی که در این فیلم هست را در پیش می‌گیرد. قهرمان داستان هر چه قدر به زمان مرگ خود نزدیک می‌شود به معنای واقعی زندگی پی می‌برد و این که چرا از فرصتهای زندگی خود استفاده نکرده است.البته این موضوع را نمی خواهیم خیلی به صورت گل درشت مطرح کنیم و در بستر یک زندگی کاملا خانوادگی این قصه را تعریف می‌کنیم. مردی که در یک خانواده چهار نفره زندگی می‌کند وقتی که با خبر بیماری سرطان خود مواجه می شود و به بحث مرگ‌‌آگاهی می‌رسد تازه می فهمد که در طی زندگی چهل و چند ساله‌ی خود اصلا زندگی نکرده است. این فیلم می تواند الگویی باشد برای اینکه افراد هر لحظه مرگ را جلوی چشمان خود ببیند.

تسنیم: چه شاخصه های مهمی برای این فیلم می بینید که می تواند در جشنواره فیلم فجر با استقبال روبرو شود؟

هادی: اگر بگویم که مساله من جایزه نیست که دروغ است چون که گرفتن جایزه لذت‌بخش‌ و دوست داشتنی است ولی من مسیری را که در فیلم‌سازی طی می‌کنم را می دانم.نمی‌گویم عیارم چند است وحتی نمی خواهم خودم را با بقیه فیلم سازان مقایسه کنم ولی می دانم مسیری که می روم روند رو به جلویی است و برای این رو به جلو بودن دارم تلاش می کنم. سینما مساله من است. من عاشقانه با سینما برخورد می کنم اصلا هم برای من مهم نیست که سه سال فیلم نسازم یا هر سال فیلم بسازم. آنچه مهم است این که سومین فیلم منوچهر هادی باید بهتر از فیلم دومی باشد.

تسنیم: پس«زندگی جای دیگریست» از فیلم های قبلی شما بهتر ساخته شده است؟

هادی: شک نکنید که این فیلم بهتر است. اما بحث اینکه در جشنواره امسال این فیلم از سوی مردم و منتقدین به چه صورت دیده می‌شود اصلا مساله من نیست. مساله من این است که فیلم خوب بسازم و آدم‌های حرفه ای را در کنار خود داشته باشم و از فن و شعور همه عوامل فیلم استفاده کنم و بعد از اینکه فیلم اکران شد با افتخار از فیلم یاد کنند.

من یک زمانی برای جذب بازیگران سوپر‌استار سینما مساله داشتم. خیلی ها من را نمی شناختند و کار نمی کردند یا بعد از قرنطینه بعضی‌ها می گفتند که هادی فیلم سازی است که آمده فیلم هایی از جنس قرنطیه بسازد. اما پس از ساخت «یکی می خواد باهات حرف بزنه» نظرات تغییر کرد.

تسنیم: این فیلم به کدام یکی از فیلم های قبلی شما نزدیک‌تر است؟

هادی: این فیلم هم در همان مسیر است. «قرنطینه» هم در زمان خودش فیلم خوبی بود ولی در «یکی می خواد باهات حرف بزنه» مقداری به زندگی و فضای واقعی نزدیک‌تر شدم و از سینمای بدنه دور شدم تا بتوانم زندگی را در این فیلم تزریق کنم .

من تلاش کردم همان فاصله ای که بین فیلم «یکی می خواد باهات حرف بزنه» با «قرنطینه» وجود داشت بین «زندگی جای دیگریست» و «یکی می خواد باهات حرف بزنه» هم وجود داشته باشد.این فاصله به لحاظ واقعی بودن و همینطور عوامل فیلم و حتی قصه داستان بوجود آمده است.

تسنیم: جایی اشاره شده بود که ایده اولیه «یکی می خواد باهات حرف بزنه » برگرفته از از یکی از فیلمهای پدرو آلمودوار است. در مورد این فیلم به چه صورتی است و ایده اولیه «زندگی جای دیگری است» بر چه اساسی شکل گرفته است؟

هادی: «یکی می خواد باهات حرف بزنه » اقتباسی نبود، بلکه ایده‌اش بر اساس فیلمی به نام «همه‌چیز درباره مادرم» ساخته‌ی پدرو آلمودوار بود. آن فیلم نمایش رابطه یک مادر و پسر بود، در شرایطی که پسر داستان می‌مرد؛ در حالیکه من در «یکی می خواد باهات حرف بزنه » یک مادر و دختر را گذاشتم که دختر می‌مرد. تنها شباهت این دو فیلم در همین ایده مرکزی بود.

درمورد فیلم «زندگی جای دیگریست» هم بخش عمده ای از آن برگرفته از داستان زندگی برادرم است و کاراکترها شبیه خانواده برادرم است. یک زن و شوهر و یک دختر و پسر هم در این فیلم هستند با این تفاوت که در واقعیت برادرم سرطان نگرفت و بنا نبود که دو ماه دیگر بمیرد. ولی خیلی از شباهت‌های زندگی برادرم را گرفتیم و با نویسنده ها نشستیم و برای لحظات آن قصه طراحی کردیم.

این فیلم شباهت‌هایی هم به فیلم «Biutiful» اینیاریتو دارد اما فقط از این جهت که قهرمان آن فیلم هم سرطان دارد.البته وقتی ما به این ایده رسیدیم این فیلم را بارها دیدیم که به سمت و سوی این فیلم نرویم. من بیست وپنج فیلم دیدم که موضوع داستانش در مورد این است که قهرمان این فیلم‌ها از موضوع مرگش مطلع می‌شود و خیلی سعی کردیم که این فیلم شبیه آنها نشود.

تسنیم: درمورد عوامل این فیلم و بازیگرانی که به نوبه ای استار هم هستند و نحوه همکاری آنها بگویید.

هادی: پیش از این فقط خانم یکتا ناصر در فیلم من بازی کرده بود اما در این فیلم با نیکی کریمی و حامد بهداد و پارسا پیروز فر خیلی همکاری خوبی داشتیم.

اصولا یک کارگردان هم می‌تواند برای گروه فیلم سازی بحران ایجاد کند و به گونه‌ای باشد که فضای فیلم با استرس همه عوامل همراه باشد و هم اینکه می‌تواند با درایت و هوشمندی فضایی را ایجاد کند که همه عوامل فیلم با صمیمیت در خدمت فیلم باشند. من فکر می‌کنم این درایت و هوشمندی را دارم که نیازهای هر کدام از عوامل و بازیگران را فراهم کنم تا به نفع فیلم از آنها استفاده کنم. من هر کاری می‌کنم که فیلمم خوب شود البته نه به این معنی که با هزینه های زیاد در حق تهیه کننده اجحاف شود، بلکه تلاش می‌کنم که فیلم خوبی با کم ترین هزینه های ممکن بسازم.

تسنیم: شما در «قرنطینه» مفهوم عشق و از خود گذشتگی و در «یکی می خواد باهات حرف بزنه» مفهوم گذشت و در این فیلم مفهوم مرگ آگاهی را مطرح کردید. فکر نمی‌کنید داستانهایی که برای ارائه این مفاهیم استفاده می کنید کمی تلخ هستند.

هادی: بله طبیعی است چون هیچ وقت نمی شود در مورد مرگ آگاهی صحبت کنی و از آن لذت ببری و داستانی را شیرین روایت کنی مهم این است که تو با فیلم چه می‌خواهی بگویی یک موقع هست تو می خواهی با مرگ آدمهایی را متاثر کنی و یک موقع هم نه، قصد دیگری داری. در فیلم «قرنطینه» رضا عطارن نقش فردی را بازی می کند که سرطان دارد و می میرد و حمید گودرزی هم عاشق کسی می شود که سرطان گرفته. ما پیرامون خودمان داستان‌های واقعی این چنینی را داشتیم که در این شرایط همسر خود را رها کرده اند ولی قهرمان فیلم قرنطینه تا آخرین لحظه پای عشق خود می ایستد. این یعنی زندگی و هم نوع دوستی که در این فیلم دیده می‌شود.

در «یکی می خواد باهات حرف بزنه» درست است که بحث مرگ هست و دختر یک مادری می میرد ولی در عین حال مادر تلاش می‌کند که اعضای بدن بچه‌ی خود را اهدا کند تا با اعضای بدن این بچه، شش نفر دیگر زندگی کنند. درست است یک بخشی از این فیلم تلخ است ولی بخشهایی از فیلم هم لذت بخش است.

در این فیلم هم با آدمی سروکار داریم که قرار است بمیرد ولی کارهایی را انجام می دهد که خدا هم در قرآن به این کارها توصیه کرده است. همه‌ی ما وجوهی در وجود ما است که باید آن‌ها را زنده کنیم. این که در این سه فیلم حرف از مرگ زده می‌شود ولی در آن حرفهایی شیرین هم خواهد داشت

تسنیم: کمی هم در مورد مدیریت جدید سینمایی برای ما بگویید و پیش بینی شما از جشنواره فیلم فجر چیست؟

هادی: تا به امروز که خوب بوده و با حضور آقای ایوبی شیرین ترین اتفاقی که برای اهالی سینما افتاد بازگشایی خانه سینما بود. به خاطر سلیقه ها و قدرت نمایی و لجبازی های بچگانه، خانه سینما بسته شده بود. درست است آن‌موقع که خانه سینما باز بود هم خیلی برای سینمایی‌ها فرقی نداشت اما به هر حال سینماگران برای خود حرمت و جایگاهی داشتند و خانه سینما اعتباری برای فیلم سازان بود که بازگشایی آن کار بزرگی بود که آقای ایوبی این کار را انجام داد.

اما پیش‌بینی از جشنواره فیلم فجر کار من نیست؛باید منتظر بود و دید که چه فیلم های در جشنواره حضور دارند. به لحاظ تعداد می توان گفت جشنواره پرباری است ولی این اواخر فیلم‌سازهای خوبی بودند که واقعا فیلم های بدی ساختند و از آن‌طرف هم فیلم‌سازان جوانی بودند که با کار اولشان آمدند و همه را متعجب کردند و همه منتظرفیلم های آنها در جشنواره هستیم .

تسنیم: از فیلمسازان جوان منتظر کدام فیلمها و از کدام کارگردان ها هستید؟

هادی: من خودم منتظر هستم ببینم فیلم «بیگانه» بهرام توکلی چیست و منتظرم ببینم که احسان عبدی پور امسال چه می‌خواهد بسازد و منتظرهستم که فیلم‌های خیلی از فیلم اولی‌ها که سواد این کار را دارند ببینم.

تسنیم: در سال‌های اخیر فیلم سازان جوانی وارد عرصه فیلمسازی شدند که مورد استقبال مردم و منتقدین قرار گرفته‌اند. به نظر شما این استقبال به خاطر این است که فیلم‌سازان قدیمی ما دچار یک تکرار شدند و یا فیلم سازان جدید حرفهای نویی برای گفتن دارند که به واقعیت‌های جامعه امروز ما نزدیک تراست؟

هادی: جوانها اصولا با انگیزه هستند در صورتی که فیلم سازان قدیمی ما انگیزه شان را از داست دادند و انگار فقط فیلم می سازند که بگویند ما همچنان هستیم. موضوعاتی را هم دستمایه قرار می‌دهند که خیلی خریدار ندارد و زمان این فیلم‌ها هم گذشته است ولی فیلم سازان جوان با نگاه‌های جدیدی آمده‌اند و فیلم‌های می‌سازند که مرتبط به زمان، مکان و یا قشر خاصی نیست و حرف آن جهانی است و آدمهای بیشتری را در بر می‌گیرد و مساله فیلمش برای آدمهای بیشتری است. این خیلی فرق دارد با اینکه یک موضوع خیلی خاص و شخصی که ساخته شدن و نشدنش هیچ فایده‌ای برای اقتصاد سینما و هیچ کمکی به دانش و شعور مخاطبین ندارد را فیلم کنی.. مثل اینکه بیایی و فیلمی بسازی که تکنیک خود را به رخ مخاطب بکشی یا ده سوپر استار سینما را داخل یک فیلم بیاری.

در هر صورت به اعتقاد من فیلم‌نامه مهم ترین عنصر یک فیلم است و اگر بخواهی هر فیلمی را ارزیابی کنی باید فیلم‌نامه را اول ببینی وقتی نتوانیم در مورد فیلم‌نامه ای صحبت کنیم بحث درباره‌ی بقیه عناصر فیلم منتفی است.

تسنیم: به عنوان سوال‌ آخر فیلم بعدی را با چه تهیه کننده ای کار می‌کنید؟

هادی: دیگر خودم تهیه کننده کارم خواهم شد چون فکر می کنم اینقدر در سینمای ایران اعتبار دارم که بتوانم با ۱۰۰ میلیون یک کار درجه یک دو میلیاردی را کار کنم بدون این که کسی بالای سر ما و روی اعصاب ما باشد. البته اگر تهیه کننده خوب و باسوادی بود که اختیارات خودش را درک می‌کرد حاضرم با او کار کنم .